زمین سرد و سپیده در زمستان وَ باران هم ، شدیده در زمستان جوان ، تو لایق شادی و عیشی دوام گل ، بعیدِ در زمستان
برچسب: شعرهایم
شعر لبخند شکسته/ابوالقاسم کریمی
گل زیبای لبخندم شکسته می آید غم به سویم دسته دسته اگر قلب شکسته می خری تو خداوندا دل من هم شکسته
دل یوسف وش/ابوالقاسم کریمی
کسی که عمر او در بند آه است گذشته حال و فردایش سیاه است او می فهمد دل یوسف وش من چرا افتاده و در قعر چاه است
هوا دلگیر و مردم ، مردم آزار دروغ و دزدی و بیکاری بسیار جوانی یک چراغ نیمه سوز است که میسوزد در این تالار غم بار
شعر گوال اشک/ابوالقاسم کریمی
خدا، افتاده در گودال اشکم همه خندان و من دنبال اشکم تن ِ زخمی و خستم را بپوشان هوا سرد است و من پامال اشکم
شعر کاسه ی خون / ابوالقاسم کریمی
زمین در کاسه ای از خون گرفتار بشر در پنجه ی بی رحم اجبار ورق های کتاب سرخ تاریخ نگین خوش تراش دستِ تکرار
شعر دل انسان/ابوالقاسم کریمی
دل انسان به حرص و کینه چرکین کویر آلوده و دریاچه غمگین مصیبت ها به دوشش دارد آن کس که میخواهد جهان را بهتر از این
شعر کشتی شکسته/ابوالقاسم کریمی
شبیه کشتی در هم شکسته قطار زندگی از هم گسسته غروب زخمی فصل زمستان به دوش خسته ی کارون نشسته
شعر شهر کویری /ابوالقاسم کریمی
در این شَهر کویری ابر خسته کنارِ ماه پاییزی نشسته گرفته غم گلوی نازکش را نمیدانم دلش را کی ، شکسته
شعر کوچه های عاشقی/ابوالقاسم کریمی
گذشته حال و فردا را به هم ریخت زمین را یک زن زیبا به هم ریخت سکوت کوچه های عاشقی را لب جادویی حوا به هم ریخت